Vorig weekend maakten we een gezellig wandel uitstapje samen met een (nieuw) vriendje …
geen buurjongetje, logeetje of skippie de hond máár met Sydney : een hele lieve EZEL.
Onze ezelwandeling begon in Epe bij kinderboerderij de Koperen Ezel.
Van tevoren had we een ezeltje “geboekt “voor een wandeling van 2,5 uur.
Mèt huifkarretje want het zomerse weer in Nederland was nogal wisselvallig die dag en met een flinke bui, zo hadden we bedacht, konden we dan mooi even schuilen in de huifkar.
Helemaal handig was dat we onze bagage (eten/drinken/fototoestel) in de huifkar konden leggen en zelf met vrije handjes konden wandelen omdat we onze handen natuurlijk al vol zouden hebben aan de ezel.
Toen we aankwamen was het drukste van jewelste..ezeltjes liepen af en aan en personeel was druk in de weer om iedereen van ezel te voorzien. We wisten niet dat wandelen met een ezel zo populair was maar gelukkig hadden we gereserveerd en viel de wachttijd mee.
Het gaf ons iig. nog even de tijd om wat ezeltjes te borstelen.
Na een supersnelle introductie met onze ezel ‘Sydney” werd er een handleiding met routebeschrijving in onze handen gedrukt. Voordat we het wisten stonden we met ezel en mobiele tel.nr. voor eerste hulp bij koppige ezels, op de weg voor de kinderboerderij waar ons avontuur begon : )
Erg blij dat we gekozen hadden voor de optie huifkar. Het bleek achteraf zelfs een èrg goed idee want we waren amper 20 minuutjes onderweg of het begon al flink te regenen. We propten ons met zijn vijven in de kleine huifkar en wachten de bui af natuurlijk niet zonder een liedje te zingen….maar wat een hoosbui!!
Natuurlijk werden we allemaal toch nog behoorlijk nat want de regen waaide naar binnen. Maar wat erger was, toen we na de hoosbui verder liepen en ik een aantal mooie plaatjes wilde schieten van dit leuke tafereeltje: boys met schattig ezeltje, bleek mijn fototoestel het niet meer te doen.
Waarschijnlijk toch op een of andere manier nat/vochtig geworden in die flinke bui : (
BluHhh…niks an!! Mijn hubbie, de expert op dit gebied, kreeg hem nog voor 2 seconden aan de praat maar toen hield ie er toch ècht mee op.
De foto’s van dit blog zijn dan ook bijna allemaal met mijn iPhone gemaakt.
Ben benieuwd of jullie zien welke het zijn ; )
Onze wandeling ging verder en zèlfs het zonnetje brak door. “Kijk eens naar de mooie natuur!”, riep Timber.
En idd hij had gelijk, om ons heen was het werkelijk prachtig. We liepen langs mooie weilanden met schaapjes en koeien die zodra ze ons ezeltje zagen kwamen aangesneld, zó leuk.
De kinderen zaten om de beurt in het karretje maar wilden maar al te graag het touw van Sydney vasthouden om haar de goede kant op te begeleiden. Hihi dat zorgde voor veel grappige momenten want Sydney zag van allerlei lekkers in de berm.
We hadden geen haast dus Sydney lieten we af en toe even lekker grazen…alléén het gras want bepaalde bloemen kunnen giftig zijn, zo lazen we in de handleiding!
Al wandelend stonden we ineens op een soort van industrieterrein.. huh? Dit klopte natuurlijk niet!
We besloten om het sjokkende tempo van Sydney aan te houden en de lange straat toch maar verder uit te lopen waar we uiteindelijk gelukkig weer op “bekend” terrein kwamen. We zagen de bordjes “de Koperen Ezel” in ieder geval staan.
We waren nog lang geen 2,5 uur onderweg en waren verkeerd gelopen wat nu? We vonden het nl. wel jammer dat er al voortijdig een eind zou komen aan deze wandeling met Sydney dus we vertraagden ons tempo nog wat .
We besloten een picknick-stop in te lassen. Deze stond op de eigenlijke route ook ingepland op een heel idyllisch plekje aan de foto’s op de website te zien. Die mooie plek hadden we dus gemist! Maar goed de zelf gebakken appeltaartjes moesten toch op en konden ook best zo’n beetje half in de berm waar Sydney ook aan het eten was naar binnen gewerkt worden.
Toen Sydney “haar” boerderij in de gaten kreeg trok ze erna toe dus we hadden géén andere keus dan onze wandeling met lieve Sydney voortijdig te stoppen. Natuurlijk werd ze nog even geborsteld en kreeg ze wat lekkers te eten.
Dag lieve Sydney, het afscheid was zelfs een beetje moeilijk ; )
Al met al een bijzondere, ontspannen ervaring die we niet hadden willen missen.
Heerlijk op pad geweest in een schitterende omgeving.
De ezel bepaalt het tempo en soms ook de route ;-).
De jongens hebben genoten en zijn dikke vrienden geworden met Sydney de ezel en als ze het lopen moe waren zaten ze heerlijk in de kar.
Wij snappen nu waarom wandelen met een ezel zo populair is en willen dit zeker nog een keer doen want wat zijn ezels lieve dieren!
Op de site www.ezelverhuur.nl zag ik dat er in heel veel provincies ezelstallen zijn waar je een ezel kan huren om mee te wandelen. Voor een paar uurtjes met kinderen of een lange (dag)tocht zèlfs meerdaagse tochten waarbij er ook verschillende overnachtingsmogelijkheden mogelijkheden zijn….gewèldig toch?
Dus we houden jullie op de hoogte van onze ezeltochtjes en hopen dan weer mooie plaatjes te kunnen schieten ; )
Donkey Monday !